تنها صدا است که می ماند
فروغ فرخزاد
Il n'y a que la voix qui reste*
de Forough Farrokhzad
چرا توقف کنم، چرا ؟
،پرنده ها به جستجوی جانب آبی رفته اند
،افق عمودی است
افق عمودی است و حرکت : فواره وار
و در حدود بینش
.سیاره های نورانی می چرخند
زمین در ارتفاع به تکرار می رسد
و چاههای هوایی
به نقب های رابطه تبدیل می شوند
و روز وسعتی است
.که در مخیله ی تنگ کرم روزنامه نمی گنجد
چرا توقف کنم ؟
.راه از میان مویرگهای حیات می گذرد
کیفیت محیط کشتی زهدان ماه
سلولهای فاسد را خواهد کشت
و در فضای شیمیایی بعد از طلوع
،تنها صدااست
.صدا که جذب ذره های زمان خواهد شد
چرا توقف کنم ؟
،چه میتواند باشد مرداب
چه می تواند باشد جز جای تخم ریزی حشرات فساد؟
افکار سردخانه
.را جنازه های باد کرده رقم می زنند
نامرد در سیاهی
فقدان مردیش را پنهان کرده است
،و سوسک ... آه
وقتی که سوسک سخن می گوید
چرا توقف کنم ؟
.همکاری حروف سربی بیهوده است
همکاری حروف سربی
.اندیشه ی حقیر را نجات نخواهد داد
،من از سلاله ی درختانم
.تنفس هوای مانده ملولم می کند
.پرنده ای که مرده بود به من پند داد که پرواز را به خاطر بسپارم
نهایت تمامی نیروها پیوستن است، پیوستن
به اصل روشن خورشید
.و ریختن به شعور نور
طبیعی است
.که آسیابهای بادی می پوسند
چرا توقف کنم ؟
من خوشه های نارس گندم را
به زیر پستان می گیرم
.و شیر می دهم
صدا، صدا، تنها صدا
صدای خواهش شفاف آب به جاری شدن
صدای ریزش نور ستاره بر جدار مادگی خاک
صدای انعقاد نطفه ی معنی
،و بسط ذهن مشترک عشق
.صدا، صدا، صدا، تنها صدااست که می ماند
،در سرزمین قدکوتاهان
.معیارهای سنجش همیشه بر مدار صفر سفر کرده اند
چرا توقف کنم ؟
من از عناصر چهار گانه اطاعت می کنم
و کار تدوین نظامنامه ی قلبم
.کار حکومت محلی کوران نیست
مرا به زوزه ی دراز توحش
در عضو جنسی حیوان چه کار؟
مرا به حرکت حقیر کرم در خلا گوشتی چه کار؟
.مرا تبار خونی گلها به زیستن متعهد کرده است
تبار خونی گل ها، می دانید ؟
،پرنده ها به جستجوی جانب آبی رفته اند
،افق عمودی است
افق عمودی است و حرکت : فواره وار
و در حدود بینش
.سیاره های نورانی می چرخند
زمین در ارتفاع به تکرار می رسد
و چاههای هوایی
به نقب های رابطه تبدیل می شوند
و روز وسعتی است
.که در مخیله ی تنگ کرم روزنامه نمی گنجد
چرا توقف کنم ؟
.راه از میان مویرگهای حیات می گذرد
کیفیت محیط کشتی زهدان ماه
سلولهای فاسد را خواهد کشت
و در فضای شیمیایی بعد از طلوع
،تنها صدااست
.صدا که جذب ذره های زمان خواهد شد
چرا توقف کنم ؟
،چه میتواند باشد مرداب
چه می تواند باشد جز جای تخم ریزی حشرات فساد؟
افکار سردخانه
.را جنازه های باد کرده رقم می زنند
نامرد در سیاهی
فقدان مردیش را پنهان کرده است
،و سوسک ... آه
وقتی که سوسک سخن می گوید
چرا توقف کنم ؟
.همکاری حروف سربی بیهوده است
همکاری حروف سربی
.اندیشه ی حقیر را نجات نخواهد داد
،من از سلاله ی درختانم
.تنفس هوای مانده ملولم می کند
.پرنده ای که مرده بود به من پند داد که پرواز را به خاطر بسپارم
نهایت تمامی نیروها پیوستن است، پیوستن
به اصل روشن خورشید
.و ریختن به شعور نور
طبیعی است
.که آسیابهای بادی می پوسند
چرا توقف کنم ؟
من خوشه های نارس گندم را
به زیر پستان می گیرم
.و شیر می دهم
صدا، صدا، تنها صدا
صدای خواهش شفاف آب به جاری شدن
صدای ریزش نور ستاره بر جدار مادگی خاک
صدای انعقاد نطفه ی معنی
،و بسط ذهن مشترک عشق
.صدا، صدا، صدا، تنها صدااست که می ماند
،در سرزمین قدکوتاهان
.معیارهای سنجش همیشه بر مدار صفر سفر کرده اند
چرا توقف کنم ؟
من از عناصر چهار گانه اطاعت می کنم
و کار تدوین نظامنامه ی قلبم
.کار حکومت محلی کوران نیست
مرا به زوزه ی دراز توحش
در عضو جنسی حیوان چه کار؟
مرا به حرکت حقیر کرم در خلا گوشتی چه کار؟
.مرا تبار خونی گلها به زیستن متعهد کرده است
تبار خونی گل ها، می دانید ؟
Pourquoi m’arrêterais-je, pourquoi ?
Les oiseaux sont partis en quête d’un chemin bleu
L’horizon est vertical
L’horizon est vertical et le mouvement : jaillissant
Et dans les tréfonds du regard
Les planètes lumineuses tournoient
La terre dans les hauteurs se répète
Et les puits emplis d’air
Se transforment en galeries de liaison
Et le jour est une étendue
Que ne saurait contenir le rêve étroit
Du vermisseau qui ronge le journal
Pourquoi m’arrêterais-je ?
Le chemin passe à travers les vaisseaux de la vie
L’atmosphère de la matrice lunaire
Tuera les tumeurs
Et dans l’espace chimique après le lever du soleil
Il n’y aura que la voix
Infiltrée par les particules du temps
Pourquoi m’arrêterais-je ?
Qu’est-ce qu’un marécage
Que pourrait-il être sinon le berceau de la vermine ?
Les adages de la morgue sont écrits par les cadavres enflés
Le pleutre dans l’ombre
Camoufle sa virilité défaillante
Et le cafard... Ah
Quand le cafard pérore
Pourquoi m’arrêterais-je ?
Les lettres de plomb s’alignent en vain
Leur assemblage ne sauvera jamais une pensée mesquine
Je suis de la lignée des arbres
Respirer l’air stagnant m’ennuie
Un oiseau mort m’a appris à ne pas oublier l’envol
La finalité des forces est de s’unir
À la source lumineuse du soleil
La lucidité déferle avec la lumière
Il est normal que les moulins à vent
Se dégradent et pourrissent
Pourquoi m’arrêterais-je ?
Les blés encore verts
Je les serre contre mon sein
Et je les allaite
La voix, la voix, seulement la voix
La voix suppliciée de l’eau claire qui veut couler
La voix de l’étoile scintillante qui tombe
Sur l’écorce féconde de la terre
La voix de l’embryon où prend forme le sens
Et la floculation des échos de l’amour
La voix, la voix, la voix, il n’y a que la voix qui reste
Au pays des nabots
L’étalon de la mesure
Voyage toujours sur l’orbite du zéro
Pourquoi m’arrêterais-je ?
Moi j’obéis aux quatre éléments
La composition des lois de mon cœur n’est pas du ressort
Du parlement provincial des aveugles
Qu’ai-je à faire du long hurlement de sauvagerie
Dans les génitoires de l’animal
Qu’ai-je à faire du frémissement de l’asticot dans la viande
La lignée sanglante des fleurs m’a engagée à vivre
La lignée sanglante des fleurs, vous savez ?
Les oiseaux sont partis en quête d’un chemin bleu
L’horizon est vertical
L’horizon est vertical et le mouvement : jaillissant
Et dans les tréfonds du regard
Les planètes lumineuses tournoient
La terre dans les hauteurs se répète
Et les puits emplis d’air
Se transforment en galeries de liaison
Et le jour est une étendue
Que ne saurait contenir le rêve étroit
Du vermisseau qui ronge le journal
Pourquoi m’arrêterais-je ?
Le chemin passe à travers les vaisseaux de la vie
L’atmosphère de la matrice lunaire
Tuera les tumeurs
Et dans l’espace chimique après le lever du soleil
Il n’y aura que la voix
Infiltrée par les particules du temps
Pourquoi m’arrêterais-je ?
Qu’est-ce qu’un marécage
Que pourrait-il être sinon le berceau de la vermine ?
Les adages de la morgue sont écrits par les cadavres enflés
Le pleutre dans l’ombre
Camoufle sa virilité défaillante
Et le cafard... Ah
Quand le cafard pérore
Pourquoi m’arrêterais-je ?
Les lettres de plomb s’alignent en vain
Leur assemblage ne sauvera jamais une pensée mesquine
Je suis de la lignée des arbres
Respirer l’air stagnant m’ennuie
Un oiseau mort m’a appris à ne pas oublier l’envol
La finalité des forces est de s’unir
À la source lumineuse du soleil
La lucidité déferle avec la lumière
Il est normal que les moulins à vent
Se dégradent et pourrissent
Pourquoi m’arrêterais-je ?
Les blés encore verts
Je les serre contre mon sein
Et je les allaite
La voix, la voix, seulement la voix
La voix suppliciée de l’eau claire qui veut couler
La voix de l’étoile scintillante qui tombe
Sur l’écorce féconde de la terre
La voix de l’embryon où prend forme le sens
Et la floculation des échos de l’amour
La voix, la voix, la voix, il n’y a que la voix qui reste
Au pays des nabots
L’étalon de la mesure
Voyage toujours sur l’orbite du zéro
Pourquoi m’arrêterais-je ?
Moi j’obéis aux quatre éléments
La composition des lois de mon cœur n’est pas du ressort
Du parlement provincial des aveugles
Qu’ai-je à faire du long hurlement de sauvagerie
Dans les génitoires de l’animal
Qu’ai-je à faire du frémissement de l’asticot dans la viande
La lignée sanglante des fleurs m’a engagée à vivre
La lignée sanglante des fleurs, vous savez ?
Pourquoi devrais-je m’arrêter ?
LEILA ZELLI
2020, vidéos, couleur, son, textes